Todo nada
Off topic. Qué preciosa é a canción
CD, de Astrud. Como outras moitas
do disco. Xoves
iremos velos á Capitol. E prometo non beber máis que pesicolas.
Día impar. Teño tantas ganas de facer tantas cousas, e tan poucas de facer outras, que o non dar feito -que asoma por este blog as poucas veces que me dá por usalo para cuspir contra o (meu) mundo- acaba comigo estes días. Hai mil ideas na cabeza, ducias de persoas coas que quero facer cousas, tropecentos proxectos bulindo… e nin un minuto que poida aproveitar con xeito. Pido desculpas á xente que non dou atendido, aos prazos que non dou cumprido, á louza que se apila no fregadoiro. Disque peor é a abulia, a apatía, o aburrimento, conceptos que non descoñezo pero dos que adoito fuxir. A ilusión move o mundo, mais axiña devén en frustración. Aínda sabendo que é temporal, e que logo todo volverá ao rego, e que as cousas, milagrosamente, sairán adiante. E se non saen tampouco será a fin do mundo. Cos anos aprendemos a relativizar. Vivan os anos.
Perdón polo cutresímil pseudogeek, pero isto é igual que cando teño abertas moitas ventanas do windows, que o ordenador cólgaseme e emite ruidiños estraños. O colgamento agardo que me pase así que reinicie (durma), e os ruidiños… bueno, en certo modo estádelos lendo. Mais creo –e a experiencia demóstrao- que por máis que reinicie os ruidiños volverán. Se cadra é o momento de formatear o disco duro. Ou de pasarse a Mac.
Viña Costeira patrocina este post.
E que todos os males sexan coma este.
Moi simpáticos os que entrastes buscando
isto e mais
estoutro. Curiosamente ningunha das dúas frases no google levan a este blog. Como cona fixestes?
Podería contestar con máis humor, pero hoxe non teño o día.
Entraron buscando: "todo sobre tíos gays solo gays nada de tías" ... e chegaron aquí. XD
No mesmo día: "tias chachis". Estou de décima entre 116.
Oullea.
Jacques Villeret
Para algo bon que dá o cine francés, vai e
morre.
Il n'y a pas droit.
Merci, Berto.
6 razóns para o SI
A sexta: por joder.
Predición
O que?
O corazón ten razóns que... pfff, voume deitar.
A contracampaña, grazas de novo a
Escolar.
Próxima saída
A imaxe pilléillela aos de Nunca Máis Carnota, que por certo
seguen aí.
Falando de galardóns. Non sei os Goya, pero escoller este ano os
Premios Godoy si que tivo que ser difícil.
3.35 da tarde. A esta hora,
Nacho Vigalondo debe ter o servidor petao. Non me estraña. Nel ten un simpático weblog e tamén poderedes ver (en canto se despete) a súa curta
7:35 de la mañana, que así ao parvo
vén de ser nominada aos Oscar. En Cabezón de la Sal están de festa. Parabéns,
Nacho. A peli é estupenda.
O corazón ten razóns que a razón non entende (IV)
Un rotundo e sonoro
NON.
[Dedicado a Dagha]
Colacao Man agora pasouse ao
Actimel. Han ser as medras.
A star is born
Si, eu
tamén recibín o comunicado de prensa:
A Coruña, 21 de Enero del 2005
Ante los rumores surgidos en diversos medios de comunicación, me siento en la necesidad de aclarar y definir mi situación en este preciso momento, a fin de que no surga (sic) ningún indeseado malentendido.
Tras nueve años de trayectoria como miembro de Luar Na Lubre, colmados de gratificantes experiencias y recuerdos, comunico que tras una larga y meditada reflexión y siempre con el apoyo y la comprensión de mis compañeros de grupo, comienzo mi carrera musical en solitario.
Agradezco todo el apoyo brindado y quedo a vuestra disposición para disipar cualquier duda acerca de la veracidad de esta información.
Rosa Cedrón
Xa quedo máis tranquila, oes.
Tuning. Non é que ande precisamente desocupada, pero de paso que me
sindiquei deume por tunear un pouco o blog. Mola, ehhhh.
Anúnciese aquí
Última hora de Antón:
A Policia Municipal da Coruña, apoia gratix a campaña da vaca galega polo mundo. Son máis simpáticos...
(Fixádevos ben. Están en dobre fila)
Woody 'a tope' Allen:
"Cada vez que escoito a Muiñeira de Chantada danme ganas de invadir o Bierzo".
O corazón ten razóns que a razón non entende (III)
Uxue, ese sex-symbol.
Hoxe na Coruña.
alg-a
Aínda non falei nunca aquí do moito que me está a gustar o
proxecto alg-a, se cadra porque non sei explicar mellor ca eles
de que vai:
Alg-a é unha superficie de comunicación sólida formada por organismos que fluen nas correntes alternas, mergulladas baixo a capa pastosa do composto petroartístico.
Agora que xa está claro, permítanme contarlles tres interesantes novidades que fan que me decida a presentarlles esta xente:
1. Tamén organizan
quedadas, pero máis íntimas e máis bucólicas que as nosas.
2. En
febreiro farán presentación oficial na Nasa.
E 3. Están a
sindicar todo o que poden do blogmillo, isto é, a minoría de bitácoras que non están no
blogger, que polo visto dá problemas. Hai que ir pensando en mudarse, todonada.
Temporal, galerna, tsunami...?
...os de interior nunca acabamos de saber como se chaman estas cousas. Pero vémolo pola fiestra e flipamos. Ou escoitámolo bruar de noite, unha vez que pasa o camión do lixo, e non somos quen de durmir. Fermoso, mais convén non
arrimarse moito.
Por favor, basta. Definitivamente, don
Feliciano quere acabarme coa salú. Ou bater o record de ligazóns ao seu xornal neste humilde blog. Se non, a que vén publicar noticias coma
esta? A festividade de
onte ten que ver con ese lamento pola escaseza de Antonios? Cal é a relación entre a película "Os outros" e a exotiquísima onomástica de Corrubedo? Como se hai que chamar para entrar no Top-10? Que culpa teñen Gelasio e Veneranda de todo isto? Existe Suso Souto ou preferimos pensar que é un pseudónimo?
As claves do conto, no
xornal máis influínte deste país. Non sei se rir ou se chorar.
Nin se darche as grazas, Lu. ;)
O corazón ten razóns que a razón non entende (II)
"Por tanto, querido lector, si algún eurointegrista le pregunta por qué vota no sin haber leído la Constitución puede responderle, con la mayor solvencia científica, «pues porque según la regla de Penrose y los índices de poder de Banzhaf un ciudadano español vale en el Consejo mucho menos que los de Alemania, Francia, Letonia, Luxemburgo, etcétera, y no puedo avalar semejante déficit democrático». Y, por supuesto, no es argumento decir que hay que votar sí porque los nacionalitaristas votan no : ¿si ellos sólo comieran pescado nosotros deberíamos alimentarnos exclusivamente de cerdo?"
Obrigadiña,
Calaza. Un punto dobre para o
SI.
O corazón ten razóns que a razón non entende (I)
Que votar o 20-F?
- Razóns para o
NON
- Razóns para o
SI
Capa / Pleimóbil
Non coñecía eu o traballo de
Marcos Vilariño. Agora si, grazas (moitas) ao blog de
Infixo. Benvid@, xunto con
Café Instantáneo. Non sei quen son (non?), pero deberon ir xuntos
ao cine.
Dolores Bouzón
Tamén morreu a que durante moitos anos foi
a muller máis moderna deste país. De cando había modernos na TVG.
Grazas a
Modesto pola foto.
Morreu o home máis listo de España. A miña firma favorita de El País. Os seus encrucillados eran pura literatura. E ademais era cineasta e políglota. Jesús Franco, que ata onte era o segundo home máis listo de España, dedícalle hoxe unha estupenda necrolóxica
no xornal.
Confeso que eu fun moi
viciosa dos encrucillados, nomeadamente dos de Peko. Con
Meixide -que me acaba de enviar un SMS de dó- e con
Jean-Sol temos feito carreiras na cafetería de Xornalismo a ver quen os acababa antes. Nos últimos anos perdín algo deste san costume diario, e agora arrepíntome porque xa sei que non vai haber máis.
En GZ os dous encrucilleiros oficiais son veciños meus. Un da parte de
Cospeito e outro da de
Pastoriza, feito que me enche de orgullo friquichairego por partida dobre. Todo é para gustos, pero se hai que escoller eu prefiro a Paulino, que ata fai encrucillados
para internet. Téñoo incluído na miña lista particular de candidatos ao Día das Letras Galegas. Ou das
Chairegas, se é que
alguén as decide recuperar.
"Soy católica, apostólica y Ramona". Di que
si,
monstra.
Anúnciese aquí. Matías Bruñulf é galego, vive en Londres e convídanos a un té negro no seu
Chinaflat.
[Vou empezar a cobrar]
Temeridade. Encargáronme escribir un relato de ciencia ficción. E aceptei, sen ter puta idea de ciencia ficción nin de escribir relatos. Teño dúas semanas.
Alí e agora. Os dous blogs que máis me gustan a día de hoxe veñen de
Prusia e de
Tasmania. Éche a hostia.
Potencia cultural. Aínda leo hoxe un teletipo
cesariano de onte:
Un filme catalán obten cinco nominacións aos 'Oscar' da industria pornográfica, que se outorgan hoxe en Las Vegas. A peli chámase
Hot Rats e o director, un xironés chamado
Narcís Bosch, é un dos máis reputados do gremio, de feito disque fai
porno de autor. E debe ser certo, porque os
AVN Awards xa foron entregados e
Hot Rats levou o premio á mellor película estranxeira e ao mellor director estranxeiro. Quedou sen el un tal
Torbe, que foi nominado como mellor secundario e que
na súa web cóntanos como se meteu a actor porno e dá sabios
consellos a todo aquel lector impúdico que queira ampliar horizontes laborais. Como veredes, non fai falta ser Rocco Siffredi.
De novo, a
industria cultural catalana dános cincuenta mil voltas. Hai uns anos fora
moi bastante sonado o nacemento dunha produtora de porno en Galiza, pioneira do cine xis en linguas minorizadas co filme "Teta gallega". Se alguén a viu que o conte, plis. O nome da empresa é
Papillon Films e ten sede comercial en Cambre. Agora parece que se dedica máis á distribución de películas por internet, sexa por
venda de cintas online ou polo
máis comodo método da descarga, anque tamén andan no negocio dos videoclubs. Por certo,
precisan comerciais.
Burguerquin. Pasade polo de
ascárida, tenvos unha
sorpresiña...
Amor Punto Com. O Morreo cóntanos hoxe unha
entrañábel historia sobre dous irmaus de Vimianzo que encontraron os seus respectivos amores transatlánticos por internet. Pero máis que a historia en si, o realmente tenro é como está escrita. As
negriñas son de meu.
...Dicen que el destino está escrito, pero el de algunos parece estar guardado en algún archivo .com, y es que ni el azar puede escapar de las nuevas tecnologías. Al menos eso deben pensar los hermanos Daniel y Roberto Martínez, vecinos de Carnés (Vimianzo), a quienes un doble click acabó cambiándoles la vida.
...Su relación cibernética fue ganando en intensidad con el paso de los días y la conexión fue tan efectiva que en octubre el joven vimiancés decidió cruzar el charco para sellar su relación. El contacto personal hizo el resto, y sin darle más vueltas, se casaron.
...Internet fue quien, indirectamente, les unió y, cosas del azar, Margarita resultó ser especialista en informática y Roberto, técnico de ordenadores. Obviamente no dudaron que su futuro estaba en el sector y desde hace cuatro meses regentan en Vimianzo una tienda informática que bautizaron, como no podía ser de otra forma, TodoPC.
...Su hermano Daniel, el responsable del doble click, regresó también a Carnés con su esposa, Isabel para seguir al frente de su explotación ganadera, ya que ahora sólo utiliza la red para consultas.
...Pero incluso sin estar on line, la vida parece dispuesta a seguir deparándole sorpresas, pues el pasado día 1 de enero, a las tres de la madrugada, nacía Ariadna, su primera hija que, curiosamente, fue también el primer bebé del año en la Costa da Morte.
...También les cuesta algo adaptarse al gallego —el idioma—, especialmente a Margarita Sánchez, que es quien atiende a los clientes en la tienda de informática.
Por fin lles soltei a gallina aos do
Haloscan, tal como me suxeriu -literalmente-
Cesare. Un donativo de 12 euros permitiume recuperar todos os comentarios que fostes deixando aquí dende hai algo máis de un ano, e ao tempo descubrir o moi interesante e sorprendente mundo da IP. Coidadiño co que dicides que vos teño fichados...
Os comments pódense ver debaixo de cada post, anque no sitio siga poñendo (0). Non é mal pasatempo para unha tarde de sábado, pero por desgraza teño máis cousas que facer.
Non son eu
Resaca, máis. Forzas, aínda menos. Empeza o ano regular. Cun pouco de sorte, penso que esa será a tónica.
E ademais teño un sicópata no blog. :))
Pero bueno, a bloquedada estivo de puta madre. Bicos a tod@s.
Resaca, abonda. Forzas, as xustas para poñer un aviso. O blogpapeo do domingo será ás dúas no restaurante
San Clemente de Santiago. Quedamos media hora antes nos soportais do pazo de Raxoi para re-coñecernos. Levade un caravel na solapa.